Puk puk! Przedstawiam słoneczny czwartkowy poranek. Znowu w lesie? No jasne! Tylko i wyłącznie, sama Kulka od rana informowała mnie, że idziemy „be e ee!” 🙂 Cudnie, pokazałam jej las i teraz sama do niego ciągnie, czegóż więcej chcieć 🙂 Zatem do rzeczy, motylki latają, słonko świeci – ale już nawet mi znudziło się krążenie jedną trasą. Tak więc tym razem w drugą stronę, kierunek: Najstarsza Sosna w Polsce. Oczywiście, że Kulka była tam już milion razy, oczywiście, że ów POMNIK PRZYRODY mało ją dziś interesował, wszak tyle wokół kijków do rzucania 😉 No ale, może kogoś zainteresuje… jak to możliwe, że drzewo jest pomnikiem, no bo przecież ono rośnie i nikt go tu nie postawił 🙂
Nic nie tworzy piękniej niż natura, ludzie postanowili docenić jej niektóre dzieła nazywając je POMNIKAMI PRZYRODY. Takim pomnikiem może być na przykład drzewo, albo kilka drzew tworzących grupę, krzew albo krzewy, może być nim także głaz, jaskinia, skałki, źródło czy wodospad. Wszystko to co stworzyła natura i co jednocześnie jest niezmiernie ważne i wartościowe pod względem przyrodniczym, naukowym, kulturowym, historycznym czy krajobrazowym jest właśnie pomnikiem przyrody. Aby drzewo zostało uznane za tak wyjątkowe musi spełniać określone warunki, na przykład musi mieć odpowiedni wiek albo rozmiary, niezwykły kształt itp. Głazy czy groty muszą być wyjątkowe pod względem pochodzenia albo formy. Trochę to wszystko skomplikowane, ale wszystkie te wytyczne zostały zapisane w odpowiednim dokumencie, więc nikt nie ma wątpliwości czy dany twór może zostać pomnikiem czy też nie.
Nasz pomnik to sosna zwyczajna, jest bardzo stara, ma ponad 360 lat! Wokół sosen jak mrówek, ale ta jest wyjątkowa właśnie pod względem wieku. Poza tym jest też zdecydowanie większa niż jej „sąsiadki”. Sosna sosną, o nich innym razem.
Ruszajcie do lasu, cuda są wszędzie – nawet jeśli ktoś nie nadał im tego zacnego tytułu 🙂